Z kim chcielibyście leżeć w grobie i dlaczego?

@SiostraAnna
Skoro na Twoim profilu w rubryce -
zainteresowania ekstremalne jest - życie, to Twoje pytanie odbieram nie tyle co głupie, ale bardziej zastanawiające.
Gdybym odpowiedział na to pytanie, że z własnymi dzećmi, bo je kocham, to będzie wystarczająco głupia odpowiedź?

Z Krystusem, bo to ze mnie by odwinięto Całun Turyński

nie wiem dlaczego

Ja bym se po prostu poleżał.

Kojarzycie tego człowieka z Sandman, któremu Morfeusz dał nieśmiertelnoś? Też bym tak chciał Ale jeśli już to albo z rodziną/przyjaciółmi, a wokół obrzuciło by się dziećmi albo pośród ciekawych wrogów. Tak czy inaczej pośród ludzi, którzy mnie rozumieją emocjonalnie.

Ja to planuje nie leżeć w żadnym grobie, rozmyślam albo nad oddaniem ciała do celów medycznych ( z zastrzeżeniem żeby kroiły mnie tylko studentki, nie chcę żeby do brzucha wkładali mi owłosione łapy jacyś faceci), albo spłonąć na drakkarze, wśród łupów wojennych, przy graniu rogów i zawodzeniu kobiet!

Z nikim nie chcę leżeć.
W ogóle nie chcę leżeć. Chcę żeby mnie spalono i rozsypano gdziekolwiek.
Tylko, że w tym durnym grajdole nie można rozsypywać. Nigdzie. No, z drobnymi wyjątkami, na które się i tak nie łapię.

Skoro już temat został wywołany, to od lat mam dosyć negatywne zdanie co do pochówku, corocznych zjazdów rodzinnych na cmentarz i całej tej cmentarnej otoczki, niekoniecznie związanej jedynie z 1.XI.

Chcesz pamiętać o zmarłym? - powieś sobie jego zdjęcie na ścianie i codziennie wspomnij z uśmiechem dobre chwile, a nie zmuszaj się do kilkustetkilometrowej podróży żeby wymienić raz na kwartał sztuczne kwiatki w wazoniku.
Wiem, że cmentarze są wpisane w naszą tożsamość, historię, w społeczne negowanie przemijania i śmierci poprzez stawianie takich lub innych pomników-grobowców, a jeszcze na dodatek żeby wstydu nie było to cała rodzina musi się składać na pomnik z koniecznie bardziej wypasionego kamienia niż u tego s...syna (niech mu ziemia lekką będzie) sąsiada.
Tylko że kompletnie mi to nie leży.
Spalcie mnie i rozsypcie. Choćby u sąsiada na gnojoku.

@staruch gdzieś ostatnio czytałem, że można odebrać urnę z prochami samodzielnie z zakładu pogrzebowego tylko trzeba potem tę urnę pochować, ale przy pochówku nie sprawdzają, czyje prochy masz w środku. Nie zachęcam do łamania prawa, tak tylko informuję, może masz jakieś zaufane osoby w otoczeniu

Wtedy będzie mi to już obojętne.
Ale zamiast "z kim", napiszę "gdzie", a może raczej "jak" - otóż czytałem gdzieś-kiedyś o cmentarzach, gdzie zamiast nagrobków etc. sadzi się drzewa, mając w efekcie parki.

Taki pomysł bardziej mi się podoba, niż takie cmentarze jak mamy.

A poza tym to podobnie jak Fiol78, znaczy do celów medycznych, nie drakkar (ale też byłoby już obojętne, kto i jak by mnie wtedy kroił).

z gromadą wampirzyc do zbezczeszczenia.

@soyer Wiem, w ten sposób "część" mojego znajomego została rozsypana w jego ukochanych Tatrach.
Nie zmienia to jednak faktu, że nadal leżysz gdzieś w ziemi na cmentarzu albo w innym kolumbarium i nadal nie znika kłopot dla pozostałej rodziny...

Za życia wolałabym nie leżeć w grobie, niezależnie z kim.

Po śmierci nie będzie mnie to już kompletnie obchodzić co zrobią z moim ciałem.

Jakby w Polsce były trupie farmy to bym tam przepisał, opcjonalnie z zastrzeżeniem, że mają mi odciąć głowę i ją spalić. Bo tak.

Całe tylko niebo

@Fiol78 rozmyślałem nad różnymi opcjami i też uważam, że - pomijając przeszczepy - to tylko trafienie do uczelni medycznej ma jakiś sens.

A tak na marginesie - cytując klasyka "gdy się nie cieszysz życiem, to się śmiercią ciesz"

pamięć to fajna rzecz...

spalenie na popiół jest ok, człowieczeństwo we współczesnym świecie, archetypy życia i śmierci, dążenie do sacrum

Zdałem sobie sprawę, że w pytaniu nie określono przed czy po śmierci...

może czasem myśli płyną na różnych poziomach postrzegania

muzyka