Nigeryjska kinematografia opiera się głównie na produkcjach realizowanych w technice wideo i przeznaczonych do rozpowszechniania na kasetach a także płytach VCD lub DVD (rozchodzą się błyskawicznie w stutysięcznych nakładach).


Pierwszy anglojęzyczny hit powstał w Nigerii w 1992 roku i nosił tytuł Living in Bondage. Była to historia mężczyzny, który dał się wciągnąć do kultu, który w zamian za bogactwo żądał oddania żony (pewnie mieliby u nas duży przerób).


Budżet przeciętnego filmu wynosi około 15 000 dolarów, ale filmów tych od lat 90. XX wieku powstają setki rocznie, więc ogólna wartość nigeryjskiego przemysłu filmowego szacowana jest na od 45 do 65 milionów dolarów.


W okresie apogeum dystrybutorzy nigeryjscy wypuszczali łącznie około 50 filmów tygodniowo, doprowadziło to jednak do klęski urodzaju i chwilowej recesji, po której musiał nastąpić niejaki spadek produkcji.

Nadal wynosi ona jednak co najmniej 400 filmów rocznie.


Najpopularniejsi aktorzy, jak Kate Henshaw-Nattall zarabiają kilka tysięcy dolarów za film, co w warunkach afrykańskich i przy tym, jak krótko trwa praca nad jednym filmem, stanowi duże kwoty.


Dzięki temu w ciągu ostatnich kilkunastu lat zmieniło się podejście Nigeryjczyków do zawodu aktora, który wcześniej nie był ceniony, a aktorka wręcz była traktowana niemal jak prostytutka. Obecnie jest to zawód powszechnie ceniony i pożądany.


Klasycznym tematem filmów są przerażający kanibale, tajne sekty i kuly, siły nadprzyrodzone i szaman.



Wśród filmów, które chcemy obejrzeć są takie produkcje jak: Ekulu - o miłości afrykańskiego niewolnika i białej kobiety, która go wyzwala, ale która zostaje odrzucona przez jego społeczność, więc razem uciekają do dżungli, gdzie rozdzielają ich kanibale.


Niestety w Polsce są niedostępne, ale jeśli mieszkasz w Londynie to na rynku w Pekham na pewno kupisz masę nowości na DVD.