Z takim portfolio śmiało możemy uderzać do Jamesa Camerona w celu podpisania kontraktu na dostarczenie nowych aktorów do drugiej części filmu Avatar. Gotowi na wizytę w świecie Pandory?
Zebrać lekko zakurzone gwiazdy kina akcji, odświeżyć je nieco, domalować sześciopaki na pomarszczonych brzuchach i kazać im skakać w zwolnionym tempie wśród eksplozji, ognistych podmuchów i innych tam takich. My czujemy jednak niedosyt i stworzyliśmy listę twardzieli, o których dziadzio Sylwek powinien pamiętać następnym razem.
Nawet w ciężkich chwilach warto czasami popracować nad poczuciem humoru. Dziś, z dedykacją dla wszystkich świeżo upieczonych ojców, kilka notek, którymi jeden z nich postanowił wyrazić odczucia na temat rodzicielstwa.
Świetnie, nowy pojazd dzieciaka ma uchwyt na kubek.
Świetnie, nowy pojazd dzieciaka ma uchwyt na kubek.
Aktywny całą noc.
Śpi cały dzień.
Sika na siebie bez ostrzeżenia.
Jest jak mniejsza wersja mnie na studiach.
Robię zbiórkę na zakup gaci dla każdego ulubionego bohatera dziecięcego.
Dzieciaczek ma jednego zęba. Wygląda jak Sloth z The Goonies, wiecie, ale to urocze.
Za kilka tygodni dzieciak złapie kota. Nie wiem, któremu z nich bardziej współczuć.
Śmiejące się z niczego dziecko na tylnym siedzeniu samochodu zmienia się z uroczego w okropne po przejechaniu paru mil.
Pomimo całego mojego szaleństwa, nadal jestem zmuszony drzemać w tej klatce.
Moje dwie największe obawy są takie, że:
a) moja żona będzie ubierać dzieciaka jak ostentacyjnego drwala do wieku nastoletniego i...
b) ...znajdzie takie same stroje dla mnie
On nigdy nie może się zwyczajnie obudzić. On musi ogłosić swoją obecność, niczym trąbka w kościelnym konfesjonale.
Bycie rodzicem jest okrutną pracą, kiedy o tym pomyślisz: długie godziny, żadnego wynagrodzenia, szef ma swoje humorki i żądania, a korzyść z tego nadejdzie dopiero za kilka lat. Ech, przynajmniej moja współpracowniczka jest gorąca.
Mój "dziecięcy głos" nie różni się zbytnio od "zwierzęcego głosu". Kot jest zmieszany, bo myśli, że ciągle do niego gadam, ale na plus trzeba zaliczyć to, że nauczyłem dzieciaka srania do kuwety w piwnicy.
Albo dzieciak uczy się machać na pożegnanie, albo naprawdę chce, żebym kontynuował tę opowieść.
Dobra, dobra. Chwila. Chcesz sobie skomentować lub ocenić komentujących?
Zaloguj się lub zarejestruj jako nieustraszony bojownik walczący z powagą