Pamiętacie bajkę „Sąsiedzi”? Taką dobranockę znaczy? Dla mnie była iście kultowym filmem. Do tej pory, kiedy chwytam wiertarkę lub szlifierkę, na dnie mej pamięci automatycznie odzywa się charakterystyczna melodyjka: tu tu tu turururu tu tu…Otóż Abrachim tej bajki jakimś cudem nie znał, zadziwił się więc niepomiernie, dlaczegóż to zaczynam się niebezpiecznie krztusić na sam widok jego sąsiada, który przygalopował z rozpaczliwą prośbą o szybką pomoc w sprawie ogólnoremontowej. Nie chciałam zbijać panów z tropu wizjami podsuwanymi mi przez wybujałą wyobraźnię, ale moja kobieca, mimo wszystko, intuicja już upojona była radością w przewidywanym zakończeniu tejże interwencji.
Ponad osiemdziesięcioletni umysł nie jest już taki błyskotliwy. Babcia, która nie wychodzi już z domu, a telewizor, okno na ulicę i plotki z sąsiadkami są jej ostatnimi źródłami wiedzy, którą interesuje głównie jej własny stan zdrowia i to co zje na śniadanie, obiad, kolację, mimo wszystko potrafi być niewyczerpanym źródłem aforyzmów. Oto najlepsze powiedzenia mojej babci. W rolach głównych: B - czyli babcia, D - jedno z jej dzieci i W - jedno z wnucząt.Jak zjem coś słonego, to zaraz mnie bolą nerki w krzyżu.
Zgaga to ma związek z ręcami, bo mi tak bolą.
D: Ja to mam fajne życie! Sprzątam, gotuję, zmywam. I w koło Wojtek. Zmywam, sprzątam, gotuję.
B: A mnie to ręka to noga ciągnie.
Tak kilkadziesiąt lat temu wyobrażano sobie biura przyszłości. Czy rzeczywiście nawet przepowiednie futurystów są tak krótkowzroczne? Ciekawe co będzie za 20 lat.
Dobra, dobra. Chwila. Chcesz sobie skomentować lub ocenić komentujących?
Zaloguj się lub zarejestruj jako nieustraszony bojownik walczący z powagą